De mogelijkheden van vloeren zijn tegenwoordig eindeloos en veelal duurzaam. Niet alleen op het gebied van isolatie en energieverbruik zijn er grote sprongen gemaakt, ook in het kiezen van materialen waarvoor geen hele regenwouden gekapt hoeven worden is de industrie steeds beter geworden. Deze vloer-trends zijn om uiteenlopende redenen verdwenen.
Veel mensen die een nieuw huis aanschaffen, denken het eerst aan een nieuwe vloer met daaronder vloerverwarming, omdat deze voor een betere warmteverdeling zorgt - hetgeen men terugziet op de energierekening. Een kwestie van vooruitdenken. Energie vergelijken is sowieso één van de eerste dingen die we doen bij het betrekken van een nieuwe woning. In de jaren '80 waren donkerrode, glanzende plavuizen van ongeveer 15 x 15 centimeter een trend, en daar viel niet tegenop te stoken. Producenten van warme sokken en sloffen moeten in die tijd overuren gedraaid hebben, terwijl energieleveranciers er een goede boterham aan verdienden.
Ook het bedrukte zeil zien we niet veel meer terug. Die zwart-wit geblokte zeilen die een tegelvloer moesten simuleren, zoals je ze in Amerikaanse diners zag. Ze werden afgesneden, in rollen verpakt en thuis moest je ze aan je betonvloer vastlijmen, wat niet overal netjes gebeurde. Er kwam vaak de klad in: bolle plekken door vocht, scheuren, vetvlekken. In eerste instantie was het een snelle, goedkope en strakke oplossing, maar op de lange termijn bleken het ondingen. Linoleum wordt nog wel gebruikt, maar is sterk verbeterd.
Zachte vloerbedekkingen hingen aan enorme rollen in de interieurwinkels en geïnteresseerden wreven er met hun handen over om te voelen hoe heerlijk zacht het was. Je ziet het niet veel meer, een gestoffeerde vloer. Katten en honden sloopten ze, vlekken waren er moeilijk uit te krijgen en ook al stofzuigde je je een ongeluk, echt helemaal strak en smetteloos schoon werd het nooit. Je ziet het nog wel op kantoren, maar tegenwoordig wil men een onderhoudsvriendelijke vloer. Sommige badkamers waren zelfs bedekt met velours of ander materiaal, omdat het zo lekker warm en zacht aan de voetjes was.
In de jaren '70 en '80 was je helemaal het mannetje of het vrouwtje als je een zitkuil had in je woning. Wie weet komt die trend weer terug, want het was een knus gedeelte in het huis en het hoogteverschil bood interieur-technisch nieuwe mogelijkheden. De aankleding bestond uit bakstenen van een warme kleur en bielzen, en de open haard bevond zich op normale vloerhoogte zodat je er vanuit de zitkuil makkelijk bij kon. Hoe en wanneer de zitkuil is verdwenen, is even onbekend als wonderlijk, want eenmaal ingegraven leken het blijvende veranderingen. Wellicht hebben ze die zitkuilen in de jaren '90 gewoon dichtgegooid met beton.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
